Rachel Whiteread Heykelleri ve Mekân Boşluk, Doluluk Kavramları

Özet

Heykel, klasik anlamda boşlukta yer alan üç boyutlu biçimlendirilmiş nesne olarak tanımlanabilir. Bu tanımlama ile öne çıkan mekân, boşluk, doluluk gibi bazı kavramlar, sanatçılar için özellikle 20.yüzyıl sonrasında önemle üzerinde durulan konular haline gelmiştir. Boşluğun bir plastik öğe olarak kullanılması, Auguste Rodin, Henry Moore, Barbara Hepworth gibi modern dönem sanatçıları tarafından önemsenmiş ve bilinçli olarak boşluk plastik değer olarak kullanılmıştır. Fakat 1963 doğumlu İngiliz sanatçı Rachel Whiteread, boşluğa ve doluluğa diğer sanatçılardan farklı yaklaşmış; mekânların ve objelerin boş olan bölümlerini alçı, polyester, reçine gibi malzemelerle doldurarak boşluğu görünür kılmıştır. Heykellerinde yaşanmışlığın olduğu mekânları, insanların daha önce kullandığı objeleri, merdiven aralıkları, yatak şilteleri, termofor gibi günlük yaşamda anıların olduğu; başka bir deyişle ikinci el objelerin boş bölümlerini doldurarak negatif-pozitif kontrastı yaratmış ve izleyiciyi mekânların, nesnelerin yaşanmışlıklarına odaklamıştır. Eserlerinde biçim arayışından ziyade var olan boşluğun biçimini somutlaştıran sanatçı bu özgün tarzıyla Turner Ödülü’nü kazanmıştır. Araştırmada Whiteread’in mekânı yorumlayışı, kalpli minimalist olarak nitelenen heykelleri ele alınmıştır.