Comparison of the façades of Ottoman prison buildings from the Neo-Classical Period and the First National Architecture Period using the fractal analysis method
Keywords:
Ottoman prisons, First National Architecture, Neo-Classical period, Fractal analysisAbstract
The Westernization process of the Ottoman Empire, which started with the Tanzimat and Islahat Edicts in the 19th century, brought about the search for style in art and architecture. In the late 19th and early 20th centuries, Neo-Classical and First National Architectural movements came to the fore and influenced the architectural organization and façade designs of the buildings. One of the building types that reflected these stylistic preferences was the prisons, which emerged in the last periods of the Ottoman Empire and became widespread as a public building type. The aim of this study is to quantitatively identify the similarities and differences in the architectural influences observed in the façade compositions of prison buildings, constructed in recent periods and reflecting Neo-Classical and First National Architecture styles, and to present a comparative analysis within this framework. In this study, the fractal analysis method, based on the analysis of visual complexity in architecture, has been used to compare the similarities and differences in the façade characteristics of prison buildings shaped by the influence of both architectural styles. In this context, Bursa, Söke, Baba-i Atik (Babaeski) and Siroz (Serez) Prison structures, which largely carry the Neo-Classical style characteristics of the period, and Sultanahmet (Dated 1913), Adana and Çerkeş Prison structures, which bear and represent the traces of the First National Period, were selected. The facade designs have been compared using the fractal analysis method. As a result of the study, it has been demonstrated with numerical data that the prison buildings with Neo-Classical style differ from the prison buildings of the First National Architectural Period and have a simpler facade structure in terms of visual complexity.
References
Adak, U. (2006). XIX. Yüzyılın sonları XX. yüzyılın başlarında Aydın Vilayeti’ndeki hapishaneler [Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi].
Akbarıshahabı, L. (2017). Hayal edilebilir kentsel mekânların özelliklerinin fraktal yaklaşımla belirlenmesi ve bir tasarım grameri geliştirilmesi [Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi].
Apaydın, B. & Eren, C. (2016). Yapıların otel olarak yeniden kullanım bağlamında mekânsal dönüşümlerinin analizi: “Four Seasons Oteli- Sultanahmet Cezaevi” örneği. Tasarım + Kuram, 9(15), 73-89. https://doi.org/10.23835/tasarimkuram.240904
Aslanoğlu, İ. (1980). 1923-1938 Erken Cumhuriyet Dönemi mimarlığı [Doktora Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi].
Çobanoğlu, A. V. (2018). Osmanlı Mimarisi’nde plan ve projeler. T.C. Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı.
Bovill, C. (1996). Fractal geometry in architecture and design. Birkhauser.
Demiryürek, H. (2019). Osmanlı Hapishaneleri (1913-1914). Babıali Kültür Yayıncılığı.
Eyice, S. (1981). XVIII. yüzyılda Türk sanatı ve Türk mimarisinde Avrupa Neo-Klasik üslubu. Sanat Tarihi Yıllığı, (9-10), 163-189.
Heyd, U. (1973). Studies in Old Ottoman criminal law. Oxford.
Kızıldere, S. & Sözen, M. (2005). İstanbul’da Birinci Ulusal Mimarlık Dönemi yapılarının kent bütünü içindeki yerinin değerlendirilmesi. İTÜ Dergisi/b, 2(1), 87-95.
Kolay, E. (2020). Batılılaşma Dönemi Osmanlı mimarisinde uygulanabilmiş bir hapishane projesi: Siroz (Serez) Hapishane binası. Sanat Tarihi Dergisi, 29(1), 153-171. ttps://doi.org/10.29135/std.619421
Kolay, E. (2021). Arşiv belgeleri ışığında Osmanlı hapishane mimarisi. Atatürk Üniversite Yayınları.
Köksal, A. (2002). Türkiye mimarlığında modernleşme ve ulusalcılık. Arredamento Mimarlık, (07-08), 89-91.
Kuru, A. Ç. (2004). Sinop Hapishanesi. Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayınları.
Lionar, M. L. (2021). Fraktal boyuta dayalı çok katmanlı bir analiz: Eldem ve Doshi mimarlığı [Doktora tezi, Bursa Uludağ Üniversitesi].
Orat, J. A. (2011). Hapishane ıslahatı bağlamında Çerkes Hapishanesinin modernleşme çalışmaları. Folklor/Edebiyat, 17(66), 81-94.
Oestreicher, C. A. (2007). History of chaos theory. Dialogues in Clinical Neuroscience, 9(3), 279-289.
Ostwald, M. J. (2001). “Fractal Architecture”: Late twentieth century connections between architecture and fractal geometry. Nexus Network Journal, 3(1), 73-83. https://doi.org/10.1007/s00004-000-0006-1
Ostwald, M. J. & Vaughan, J. (2016). The fractal dimension of architecture. Birkhauser.
Öztürk, S. (2014). XIX. yüzyıl Osmanlı ceza sisteminde dönüşüm: Zindandan hapishaneye geçiş [Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi].
Sezer, S. (2020). Tanzimat sonrası Osmanlı hapishane mimarisi: Işınsal planlı örnekler [Yüksek Lisans Tezi, Çankaya Üniversitesi].
Shen, G. (2002). Fractal dimension and fractal growth of urbanized areas. Int. J. Geographical Information Science, 16(5), 419-437. https://doi.org/10.1080/13658810210137013
Sözen, M. (1984). Cumhuriyet Dönemi Türk mimarlığı. İş Bankası Yayınları.
Yavuz, Y. (2009). İmparatorluktan Cumhuriyete Mimar Kemaleddin (1870-1927). TMMOB Mimarlar Odası Yayınları.
Yıldırım Gürbüz, Y. (2018). Kentsel dokunun değerlendirilmesi için mekan dizimi ve fraktal analize dayalı bir yöntem: Gaziantep örneği [Doktora Tezi, İTÜ].
Yiğitpaşa, N. T. (2022). Fransız mimarisinin Osmanlı-Türk mimarisine etkisi üzerine bir değerlendirme. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 12(1), 241-260. https://doi.org/10.48146/odusobiad.1072202
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 IDA: International Design and Art Journal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.
IDA: International Design and Art Journal is an open-access academic journal. All publishing rights of the accepted articles are deemed to assign to IDA: International Design and Art Journal. Articles can not be published and copied anywhere, and can not be used without reference.
IDA: International Design and Art Journal is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.